Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
çılğın — sif. Coşqun, odlu alovlu. Çılğın dühalar ki hökm edər qərbə; Onlar səbəb olmuş bir geniş hərbə. S. V.. // Dəli kimi, dəlicəsinə, özünü itirmişcəsinə. <Məhəd> dəli kimi çılğın bir hərəkətlə irəli şığıyıb, bağlamanı stolun üstündən qapmaq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çılğınca(sına) — z. 1. Dəli kimi, dəlicəsinə. Fırlatdı bir qəhqəhə; Çılğınca qalxdı birdən. Ə. C.. Gülgəz çılğıncasına atasının yaxasını didişdirməyə başladı. İ. Hüseynov. 2. məc. Ehtirasla, dəlicəsinə. Çılğıncasına sevmək. Çılğıncasına vurulmaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dəlicəsinə — z. 1. Dəli kimi, dəlilərə xas olan bir surətdə, özünü itirmiş halda. Dəlicəsinə hərəkət. Dəlicəsinə danışmaq. – Rəsul dəlicəsinə ayılıb gördü ki, qəbiristanlıqdadır. «Aşıq Qərib». <Ayna:> Yoxsa sən mənim uşaqlarımı əlimdən alıb ərimə də göz … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ehtiraslı — sif. 1. Coşqun, həyəcanlı. Ehtiraslı nitq. Ehtiraslı mübahisə. // Bir şeyin dəlicəsinə aludəsi, həvəskarı, vurğunu olan. Ehtiraslı ovçu. Ehtiraslı oyunçu. Ehtiraslı futbol azarkeşləri. – Məmun ehtiraslı mütaliəçi idi. Çox oxuyurdu və gözlərini… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hərarət — is. <ər.> 1. İstilik. Havanın hərarəti. Sobanın hərarəti. – Payızın ilk günləri idi. Günəşin şüaları qüvvədən düşmüş və yayda saçdığı hərarəti verməkdən aciz idi. T. Ş. S.. Bahar günəşinin hərarəti tək; Xəyalım dünyanı salama gəlir. S. V..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
həris — sif. və zərf <ər.> Bir şeyə həddindən artıq can atan, ona aludə olan, onun düşkünü olan, təəşşüqü olan; gözüdoymaz, düşkün. <Bayram:> Amma çibin şirniyə həris olan kimi Tarverdi Pərzadə hərisdir. . M. F. A.. Bazar camaatı belə pulsuz… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hərislik — is. 1. Bir şeyi etməyə, yaxud öyrənməyə, bilməyə göstərilən hədsiz həvəs, meyil, maraq; aludəlik. Dükan qabağına toplaşanların əhvalatı öyrənmək hərisliyi daha da artırdı. M. C.. Qoşqarda hələ lap uşaqlıqdan soyuq suya bir hərislik vardı. İ.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ilham — is. <ər.> 1. Yaradıcılıq zamanı özünü göstərən ruhlanma halı, yaradıcı fikrin yüksəlişi; ruhlanma, təb. Baxdıqca nur əmən bu yeni elə; Sənətin ilhamı açar qolqanad. A. Ş.. Mən ilhamı bir dost kimi; İmdadıma çağırmışam. R. R.. Sənətimə can… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mütəəssib — sif. <ər.> 1. Öz adət və ənənələrini saxlamaqda ifratçılıq göstərən. . . Qeyrilər bizə görə öz dillərini və yazılarını çox işlədirlər, bu ondan ötrü deyil ki, onlar bu barədə bizdən mütəəssib və qeyrətlidirlər. C. M.. // məc. Bir şeyə dərin … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
odlu — sif. 1. Odu olan; yanar, alovlu, közərən. Odlu ocaq. – Çox zaman qurduğum tələ dəki quşlar yerinə gözlərimə anamın dəhşətlə təsvir etdiyi əllərində odlu kösövlər olan inkirminkirlər görünürdü. M. İ.. Səbzəlinin dodaqlarından papirosun odlu qoru… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
